13-11 Phnom Penh

Varen! Wat een prettige manier om van Vietnam naar Cambodja te reizen. Wij werden ook nog eens met een riksja bij ons hotel afgehaald (om 6.30 uur...) afgehaald, zodat wij zowat alle vervoersmiddelen hebben gebruikt in Vietnam. De speedboot maakte ook echt vaart en wij gleden langs oerwoud, hutjes, vissers, magere koeien en duidelijk bruinere mensen naar de grens. Dat is voor de douaniers een heel belangrijke zaak, daarvoor moet je uitrusten in de hangmat en dan alle stempels klaarleggen en dan, ja dan, mag je als vreemdeling het land in-mits je betaalt natuurlijk.
Geld is sowieso grappig.
In Vietnam waren wij al miljonair, maar hier zijn wij geavanceerd tot milliardairen. Dat klinkt natuurlijk nogal kapitalistisch en zo heeft dit communistische land besloten dat alles in dollars betaald wordt en de riel, als real money, alleen gebruikt wordt voor kleine transacties.
Onze hotelkamer is groot , heeft airco en is ongezellig. Wij hebben dan ook snel een tocht door de stad gemaakt en voor morgen een Tuk Tuk besteld, die ons de hele dag zal begeleiden en ons naar alle bezienswaardigheden zal brengen. Lekker makkelijk.
De Tuk Tuks lijken hier op een koets, die achter een brommer of lichte motor hangt. Grappig hoe elk land zo zijn eigen style ontwikkelt heeft. In China zag je de elektrisch aangedreven motoren en de Tuk Tuks zoals ik ze ken gebouwd van aluminium, in Vietnam zie je fietsen, maar het fiets zit voor, niet als bij een Riksja achter de aanhanger voor passagiers en hier heb je dus gewone motoren met als aanhanger een koets. Zowel in Vietnam als hier zie je trouwens iedereen een helm dragen.
De stad maakt een vriendelijke indruk. Er zijn nog heel veel koloniale gebouwen en alles ziet er redelijk verzorgd uit.
15 oktober is de koning overleden, daarom zien wij op alle officiële gebouwen zijn foto met een rouwkrans en zie je mensen met een zwart lintje en zijn portret lopen.
Ook valt ons op, dat er heel veel kinderen ingezet worden voor de verkoop van spullen en invaliden en bedelaars komen aan de tafels van de restaurants. Dat is vele maal meer dan in Vietnam. Daar kwamen ook venters aan de tafel, maar die maakten een betere en gezondere indruk en het waren meestal jonge of wat oudere vrouwen en je zag heel weinig bedelaars.